Gijsje Nachtegaal schuifelt op haar sloffen naar de kapstok op de gang.
‘Ik weet zeker dat-ie ze hier…’
Met haar ene hand tegen de egale witte muur gedrukt houdt ze haar balans, met haar andere grabbelt ze in de jaszak van een verschoten leren jack. Ze hoort het Karel nog zo gillen: ‘Tengels van de muur!’ Maar Karel is er niet meer en het enige waar Gijsje nu behoefte aan heeft, is een sigaret.
‘Dacht ik het niet…’
Triomfantelijk kijkt Gijsje naar het gedeukte pakje American Spirits dat ze uit de jaszak tevoorschijn haalt. Onder de leus Roken beschadigt uw longen hoest een vrouw bloed in een zakdoek. Gijsje vouwt het keurig teruggevouwen zilverpapier open. Er zitten nog drie sigaretten in het pakje en een visitekaartje.
‘Vuur… ik moet nog vuur…’ Ze kijkt om zich heen.
‘Waar heeft-ie dat nou weer gestopt?’
Met de keukenaansteker naast het fornuis steekt ze de sigaret aan, en laat de rook door haar neus naar buiten komen.
‘Bedankt hoor!’
Gijsje wijst met de sigaret naar boven. ‘Over de doden niets dan goeds, zeg ik altijd maar.’
Ze schuifelt terug naar de woonkamer richting haar chaise longue die voor het raam staat. Gijsje kijkt uit op de winkelstraat en zwaait regelmatig naar passanten. Haar boeken en telefoon staan binnen handbereik en de kachel kan ze vanuit haar stoel gemakkelijk op de ideale temperatuur draaien.
‘Nou, wat hebben we hier dan?’
